آنچنان که فراموش کنیم تمام آن خشکی های گذشته را...
ببار ... ببار...
چنان که شسته شود تمام خاطرات بد آن زردی ها با سبزه هایی که تو به زندگی می بخشی...
برای مشاهده ی ادامه ی تصاویر اینجا کلیک کنید
دیروز بود... سیزدهمین روز از بهار طبیعت و روز طبیعت و نمایشی بود عظیم از گسترش انسان بر گستره طبیعت و گذراندیم زمانی را بر دل این طبیعت، هر یک به نحوی و گره زدیم سبزه مهربانی را تا باز شود گره مشکلاتمان و چندی سنگ بر آب زدیم تا بزداییم کینه ها و بدیها را به آب روان... باشد که روح زندگانی نو طبیعت بر زندگیمان بدمد...
تشکر ویژه از آقایان مهدی الماسی و نورالله الله وردی برای تهیه عکس ها
چرخ گردون گردشی دیگر بر این روزگار رقم می زند و زمین و آسمان در این گردش مقدّر، تقدیری تازه می یابند و می روند تا نوروزی دیگر را تجربه کنند در آغاز بهار طبیعت.
مخلوقات از زیر زمستان سرد و مرده سر برون می آورند و از سر می گیرند تلاشی دوباره و زندگی نو را شروع نمایند.
ما آدمیان نیز در این عرصه نوزایی طبیعت ، از این مخلوقات جدا نیستیم و نو می سازیم زندگیمان را . اما آنچه ما را از آنان متمایز می سازد، وجود اخلاقیات ، قدرت تعقل ، منطق واینگونه معقولاتی است که افاضه و عنایت خداوند باری تعالی است و باید این وجه از را نو سازیم تا همسان شویم با دگر آفریدگان.
پس بیایید تا در این بهار طبیعت و سرسبزی و سرزندگی، ما نیز به کنار می نهیم کینه ها و بدی هایی را که قلبمان سایه افکنده و پیش می گیریم، کردار و رفتاری نو را تا به خوبی و خوشکامی به پیشواز بهار طبیعت.
بهار ثانیه به ثانیه پیشتر می آید و اینجا کسانی هستند که به اندازه تمام شکوفه های بهاری برایتان آرزوهای خوب دارند.
نوروز بر شما مبارک باد.
همیشه اواخر اسفند ماه برای اکثر ما و هم سن و سالانمان و مردم، موجد نوعی احساس شادی زیرپوستی در وجودمان می باشد.
نمی دانم اما در نظر من شاید این احساس ناشی از در پیش بودن عید باستانیمان است. مانند همان شادی ای که عصر پنجشنبه ها در وجودمان رسوخ می کند.
خاطرات دوران مدرسه که این روزها به استقبال تعطیلی ها می رفتیم، دزدکی! و هوای نمناک و دلچسب و بارانی این روزهای سال برای ما بسیار خاطره انگیز است.
اما هیچ کدام از خاطرات به پای خاطرات رسم باستانی این روزها نمی رسد؛ چهارشنبه سوری!
اگر کمی در اعماق ذهنمان به آن روزها برگردیم و اگر ذهنمان یاری نداد، در سخنان پدرانمان بجوییم، شاید به چیزهای جالبی برسیم. روزهایی که خبر از ترقه و این سروصدای دهشتناک نبود، روزهایی که هیجان چهارشنبه سوری خلاصه می شد در پریدن از سر چند آتش کوچک و زمزمه این شعر به زبان مادری مان:
غم بشه، شادی بوره محنت بشه روزی بوره ...
(غم برو شادی بیا، محنت برو روزی بیا)
روزی که مادر کوزه کهنه پاری را بر ته مانده آتش می شکست و در محله ها همایشی شاد برپا بود.
اما گویی این روزها این شعر دیگر وارونه مصداق می یابد!
به جای شادی، نگرانی از اینکه کی تمام شود این چند ساعت جنگی بر دل مردم سایه افکنده. آیا کسی امید دارد که دوباره آن خاطرات شاد تازه شود؟
خاطرات آن روزها...روزی که رفت در باد... روزی که داد برباد...
به نام پروردگار یگانه
اینک که در آستانه هزار و سیصد ونود و یکمین بهار طبیعت از هجرت پیامبر قرار داریم و عطر دل انگیز بهار شامه امان را بیشتر می نوازد و بازگشت زندگی به طبیعت نوروزی دیگر را نوید می دهد، اتفاقی دگر نیز در عرصه دنیای مجازی به وقوع پیوسته که سالی از آن گذر نموده است که همانا عزم دوستانی است تا برآن شدند ، جوشقانمان را در دنیای وب مطرح و شناخته شده نمایند و بر همین راستا نام گل سرخ برآن نهادند که همانا یکی از نشانهای این دیار باشد. پس تبریک می گوییم بر همه جوشقانیان و دوستداران جوشقان ساگرد این عزم راسخ دوستانمان را و ارج می نهیم تلاشهایشان را و آرزو می کنیم تلاش بیشتر را از ایزد منان. اکنون که سالی از گردش روزگار بر این وبگاه می گذرد و بازدید کنندگان این وبلاگ ، جایگاه ما را به خوبی درک کرده اند، رسالتی بس گران سنگ بر گردن ماست و آن تلاش بی شائبه در اصلاح و توسعه فرهنگ مردم این دیار است ، از طریق این رسانه پویا تا جایگاهی را که درخور نام جوشقانی است را کسب کنیم و در این راه به یاری شما نیز از طریق نظرات و انتقادات و پیشنهادهایتان نیاز مندیم، باشد که موفق باشیم.
ازمجموع کل آراء ۳۲۴۴۱رأی مأخوذه در حوزه انتخابیه شهرستان نطنز و بادرود و بخش قمصر برای نهمین دوره ی مجلس شورای اسلامی به ترتیب آراء عبارتند از :
۱ - محمد فیروزی ۱۲۹۵۶ رأی
۲- محمد رضا فقیهی ۱۰۶۱۰ رأی
۳- محمد رضا ناری ابیانه ۳۸۷۳ رأی
۴- عبدالحمید محمدی ۲۲۱۵ رأی
۵- خانم ربابه انصاری طرقی ۱۵۲۳ رأی
۶-حسین خادمی مزده ۸۷۱ رأی
۷ -حسن توکلی طرقی ۲۷۴ رأی
۸ - سید خلیل رفیعی ۱۱۹ رأی
ضمناً آراء باطله و سفید منظور نشده است .مرثیه از آن توست...آی مقام معظم پارلمانی...
اینک زمانیست که چشمان تو به دستان ماست، به دستان مردمانی که از بس هیچ ندیدند، هیچ اعتمادت نمی کنند، از آنانی که قبل از تو در تکاپوی کسب آن مقام عظما بودند. گروهی از سر بی اعتمادی فقط از تو پول میخواهند ودیگر هیچ. می اندیشند:((اینکه می رود و تا چهار سال دیگر پیدایش نمی شود، پس نقد را بچسب.)) آنک تویی که در پی آرا می پویی، باید بنگری جوانانی را که امید آبادانی وطنشان به دستان توست و دیگر هیچ. بدان باید بشویی، دست از همه بی خیالی ها و خوش گذرانی ها که تو نماینده ملتی هستی که رنگ خوشی را شاید نچشیده باشند، و باید بچسبی، به تلاش و تکاپوی همه جانبه شاید این عدم اعتماد را اندکی نقصان دهی، که این بی اعتمادی حاصل بی اعتنایی گذشتگانی است که تلاش را در خواب شاید دیده بودند. اما بدان اگر تونیز همچون دگران راه بی خیالی و راحت طلبی را بر گزینی، چیزی بس غمین روی می دهد که شاید نتوانی تصور کنی، حتی غمین تر از غیبت ها و سکوت های ممتد تو در آن مقام معظم پارلمانی. پس کنون اگر دست این مردمان یارت گشت و توانستی به آن مقام برسی، در خیالت به یاد آر آن دستان را، چه آنانی که تو را رای دادند و چه آنان که نه، چه مردمان دیار خویش و چه مردمان دیگر مکانها ، که تو دیگر از آن خویش نیستی و نباید ذره ای در آن مخیله ات، تصور لغزش از تلاش برای غیر از منافع مردمت بیافتد، که تو شسته ای ، روی آرامش از خود برای آرامش مردمت... .
مرثیه از آن توست...آی دستان تاول زده...
اینک دستان تو را می جویند، ای کارگر، کاسب، کارمند، پیر، جوان، زن، مرد و... . اینک نوبت توست، تویی که به جز وعده سر خرمن، هیچ ندیدی از ایشان و شاید انگیزه ای نداشته باشی تا هیچ کدامشان را یاری دهی، که بی اعتمادی نسبت به تمام آنانی که در آن بالا ها هستند یا آن بالا ها را می جویند. اما اگر در هر کدام از ایشان، چیزی دیدی که انگیزه اعتمادت شد، چشم و گوش خویش بگشای و آگاه باش، سعی کن منافع خویش چشمت را بر کاستی ها یا توانایی های کسی نبندد. بکوش تا جو تورا در خود غوطه ور نسازد، چون آنک دیگر تو خود نیستی و اسیر دست زبان بازان گشته ای. تمام تعصبات و حرف های گول زننده را دور ریز تا ببینی که چه باید بکنی و چه چیز برای وطنت می خواهی که اینک نوبت دستان توست... .
مرثیه از آن توست...آی دستان توانگر...
و خداوند شما را نعمت ها داد تا در تلاش باشید که بسازید این زمین را و آباد کنید وطن خویش را و بگیرید دست اوفتادگانی را که دیده به دستان شمایند. شاید آنقدر در آن نعمات غرق شده اید که نمی بینید ملت خویش را و دستانتان کنون در یاری آن جویندگان مقام عظماست، تا نعماتی بیش از این ره بیابید، اما نعمت را از خداوند بخواهید و در راه او بدهید نه از بنده اش. و بدان هر چه شد، که تلاشت بر این باشد که مردم وطنت را بر هر جا ترجیح دهی و برای ایشان تلاش کنی، که تو توانایی و اگر توانت را در این مسیر بکار بندی، دعای مردمان دیارت یاورت خواهد بود. باشد که خداوند دستانت را توانگرتر سازد... .
مرثیه از آن توست ... آی مقام مسئول...
و درآخر ای کسانی که در ریاست و مقامهای مسئول این دیارید، چه در رده های پایین و چه بالا. از شوراهای اسلامی تا شهردار و ... . در هر پستی که هستید، بیشتر از آن مقام نماینده در دسترس و پیش چشم مردم قرار دارید و بدانید ملت شما را بزرگان و پیشگامان پیشرفت دیارشان می دانند. بر آن باشید که تا می توانید بکوشید تابسازید این دیار را، بدور از هر گونه تصمیمی که بدور باشد از منافع این مردم و خدای نکرده منافع خودتان در آن نهفته باشد. بپرهیزید از سنگ اندازی در راه کسانی که در تلاش برای اعتلای ملت خویشند، به آن بهانه که شاید تفکری دگرگون با شما دارند و اختلافی شخصی با شما داشته اند، باشد که الگوی جوانان شوید... .
پس بیایید همگی بکوشیم برای ایجاد جامعه ای که ببالیم به خود که اهل آن دیاریم و قلبمان بلرزد وعرق غرور فراگیرد بدنمان را از شنیدن و دیدن نامش ، نه در این برهه، بلکه در تمام لحظات زندگیمان و بسازیم دیاری درخور شأن مردمانش.
مرا ببخش كه در برابر قامت استوار كوههاي سر به فلك كشيده ات سر بلند كرده ام و نام تو بر لب دارم كه حقيرتر از آنم كه از تو بگويم كه تو ريشه در تاريخ داري و من سربلندم كه فرزند نالايقت هستم