آغاز امامت و ولایت امام زمان (عج) مبارک باد

***

چقدر در پس این روزهای بی تکرار

خیال وصل تو آرامِ جانِ ما بشود؟

 

چقدر جمعه بیاید بدون دیدارت

دعای تو غزلی بر زبان ما بشود؟

***

چه روزهای غریبی و شام تاریکی

چه آسمان غم انگیز و ماه خاموشی

 

دوباره اشک دو چشمت برای معصیتم

چقدر اشک تو خط امان ما بشود؟

***

تو گاهواره عشق و امید دل هایی

تو شاهزاده امکان و قطب دنیایی

 

تو آن ستاره پر نور آسمان هایی

کدام روز ، آمدنت ، کهکشان ما بشود؟

***

چه روزها که برایت زمین دعاخوان است

حضورت آرزوی دل دردمندان است

 

تو عبد صالح پروردگار رحمانی

چقدر دوری تو دردِ جان ما بشود؟

***

نگاه کن که زمین جایگاه شیطان است

پر از فساد و تباهی و تخت خوکان است

 

و دست گرگ میان دو دست چوپان است

چقدر مانده زمان هم زمان ما بشود؟

***

بیا بیا گل نرگس ، نگاهمان خشکید

و بغض ها به گلو و زبانمان خشکید

 

بیا بیا که نگاهِ پر از امید تو

برای پر زدن عشق ، آسمان ما بشود

 ***

محمّد کریمی

۲/۱۱/۱۳۹۱

جوشقان قالی

به بهانه گرامیداشت هفته دفاع مقدس - مبادا شهدا از زندگی مان فراموش شوند!

شهادت بدین معناست که انسان برترین و محبوب ترین سرمایه دنیوی خویش را نثار آرمانی سازد که معتقد است زنده ماندن و بارور شدن آن به سود بشریت است...این ارزش در صدر همه نیکی های بشری قرار میگیرد و در هیچ ترازوی مادی نمی گنجد.

امام خامنه ای


 

قصه از کجا شد ، از پلاکی که تو خاکه
از خروش رود کرخه ، از زمین هایی که پاکه

قصه اون روزا قشنگ بود، مث خواب خوش و رویا
مث عشق بازی با سربند ، مث دل بستن به دریا

مث سنگرهای احساس ، که شبا جای دعا بود
مث اشک واسه رسیدن ، به بهشت عاشقا بود

مث یک سربند مولا ، که به دلها جون میبخشید
جنگیدن با لب تشنه ، به دستا توون میبخشید

ذکر لب ها یا حسین بود، روی دستا عکس رهبر
واسه آقاشون خمینی ، همشون قاسم و اکبر

جنگیدن بهونه ای بود، کربلا مقصد آخر
یا با جسم زخمی یا با ، تن خونین ، جسم بی سر

قصه اون روزا قشنگ بود، پر از اخلاص و صفا بود
همه جون فدای مهدی ، عشقا پاک و بی ریا بود

با کمیل و ندبه هاشون ، با شعار یا ابن زهرا
با دلای آسمونی ، جون دادن تو دشت و صحرا

قصه اینجوری شروع شد ، اما کاش اینجوری می موند
کاش همیشه یاد جبهه ، تو دلا ترانه میخوند

ولی ما ناشکر بودیم ، سنگر و خاک یادمون رفت
جبهه و چفیه و سربند ، جسمای پاک یادمون رفت

یادمون رفت مادرایی ، هنوزم چشم انتظارن
چشم دوختن به آسمونا ، کسی جز خدا ندارن

یادمون رفت پدرایی که به جای نوجوونش
چند تا استخون گرفته ، تیکه تیکه شده جونش

قصه این روزا قشنگ نیست ، پر از نیرنگ و فریبه
یاد اون گلهای پرپر ، توی ذهن ما غریبه

محمد کریمی

۳ مهرماه ۱۳۹۱

جوشقان  قالی

سجده گاه لاله های سرخ فام ، ای جوشقان

این شعر تقدیم به آنانی که در راه اعتلای نام جوشقان و جوشقانی ، جان خود را فدا کردند و پیشکشی به تمام شهیدان گلگون کفن شهرمان.


************************************************************************


شهر من ای خاک تو مُهر نماز عاشقان

سجده گاه لاله های سرخ فام ، ای جوشقان


سرزمین مردم مهمان نواز و بی ریا

خانه ی عشق و محبت ، زادگاه عارفان


قطعه ای از جنت موعود بر روی زمین

پایتخت گل ولی کم ادعا و بی نشان


برج ها و بقعه و گنجینه هایت زیر خاک

میدهد پیغام از، تاریخِ در قلبت نهان


بارگاهِ لاله هایِ بوستانِ مصطفی

چاره ی آلام قلب خسته ی این مردمان


سینه ات لبریز از اندوه و از جور زمان

تلخی ایام سهم تو ، خوشی با دیگران


کو امیر هوشنگ هایت تا به راهت جان دهند

خاک تو بسیار دارد این عزیزان در میان


" جوشقان ای خطه ی پر خاطره در یاد من "

شعله ی عشقت بماند در دل ما جاودان



محمد کریمی  

17/2/1391  

اصفهان    

کوثر علی

 امشب هوای یار، آید ز سوی یار                                   گویا محمد است،در جستجوی یار

امشب علی حزین،بنشسته برزمین                              گویا که جان دهد،امشب تمام دین

دیدم که جبرئیل،بشکست پربه عرش                             بنشست به یا علی،زنجیر پر گسست

اما علی کنون،در گردن است رسن                                یاور نمانده بود،عرش است که می گسست

بر صورت زمان،سیلی زده است لعین                             پهلو شکسته اند،از مادر زمین

پهلوی مادرم،دیدم شکست  ز در                                   آن میخ کهنه را،دیدم پر از شرر

این ناله حسین،آه دل حسن                                         این روضه زمان،در گوش زینب است

هرکس به روزگار،قامت شکست از او                               ذکر علی گرفت،از فاطمه مدد

اکنون علی غریب،این قبر فاطمه                                     آماده است علی،پیکر به آن بده

این شاهدش حسن،این راویش حسین                          قرآن ناطق است،خسته ز کین و غم

در جام ساقی است،روز الست علی                              اما در این زمین،چاه محرم است علی

آری امین دین،زین پس به چَه بگو                                  محرم بخفته است،دیگر به چَه بگو

بیعت شکستگان،دخت پیمبر است                                سیلی به او زنند،گویا که کافر است

جدش امین حق،بخشید خلق بد                                  روزی که کعبه بود،منبر برای حق

روزی که حیدرم،بر بام آن نشست                                 دیدم به شب علی،بر چاه ناله زد

این آه زینب است،این بغض حیدر است                          عباس این بگفت،اشکش چکید و گفت

در خانه علی،خورشید می تپید                                   زین پس دگر بیا،خورشید مشرقی

آهی ز دل کشم،موئی ز سر کشم                              سوز از جگر کشم،آری شرر کشم

جانم به دست تو،ای هدهد صبا                                  آری فقط رسان،آن را به کوی جان

این دل شکسته گشت،اما رها نگشت                         تنها به عشق او،تنها مدد از او

یا کوثر علی،بنما شفاعتی                                        بنما شفاعتی،بنما شفاعتی

                            (( یا فاطمة یا مولاتی استغیثینی ))

 

 

                                                                                              محسن جنت

                                                                               شاهین شهر

                                                                             ۱۳۹۱/۰۲/۰۴

 

 

 

 

در غم مادر پهلو شکسته

گل سرخ جوشقان قالی


اوست که واسطه طلوع کواکب آسمان امامت است، افق زندگانی او مشرق حلم حسنی و شجاعت حسینیه و عبادت سجادیه و مآثر باقریه و آثار جعفریه و علوم کاظمیه و حجج رضویه و جود تقوی و نقاوت نقویه و هیبت عسکریه است، از حسینی که مصباح الهدی و سفینة النجاة است، تا مهدی موعود که منتهی الیه مواریث انبیاء و «بِهِ رُزِقَ الوَری » و « بوجوده ثبتت الارض و السماء » است . خلاصه آنکه : جواهر مکنونه خزینه خداوند متعال از صدف عصمت اوست، و سراج منیر نبوت انبیاء از آدم تا خاتم و مشعل فروزان امامت ائمه هدی به وجود فاطمه زهرا روشن است مرتضی آن قطب عالم لنگر دنیا و دین عرش علم و روح ایمان و امیرالمومنین آنکه در تسلیم و صبرش عقل شد مبهوت و مات کرد در فقدان این همسر تمنای ممات بود زهرا رکن آن رکن زمین و آسمان رفت و ویران شد سر و سامان آن شاه جهان

***

باز هم در کشور ما،شور عاشوراست،زهرا

پرچم سوگ و عزا،در هر سرا بر پاست زهرا

ای که جان دادی به راه رهبر ای پهلو شکسته

بهر رهبر،دادن جان بهترین سود است زهرا

رستی از بند جفای دشمن ای ام المصائب

رفتی از دنیا ولی در خانه ات غوغاست زهرا

گرچه در عالم تو هستی قهرمان صبر لیکن

وارثت در استقامت زینب کبراست زهرا

از پدر خونین جبین و از برادر مرگ خونین

دید زینب آنکه دائم با بلا همراست زهرا

کرد پرپرباد طغیان غنچه ی باغ ولایت

داغدار از این حکایت لاله حمراست زهرا

درگشا ،بر دوستدارانت توئی باب الحوائج

فتح باب بسته را مفتاح " یا زهراست " زهرا

دردمندان را شفائی بخش و جان ها را صفائی

که از فرات دیده جاری اشک استشفاست زهرا

ای که داری آبرو نزد خدایت " اشفعی لی "

دوستان را التفاتی از تو استدعاست زهرا

ای دل از خاک درِ بنت نبی زهرای اطهر

هر چه میخواهی طلب کن " کوثر معطی" است زهرا

 

 

سید حسن مروجی جوشقانی (شهلا) 

بر مشامم میرسد هر لحظه بوی جوشقان

ضمن عرض سلام و تبریک نوروز باستانی 91 به همشهریان عزیز
امروز به وبلاگ های تازه تاسیس جوشقانی سر میزدم که شعری از دوست عزیز و شاعرم ، مرا لحظه ای میخ کوب کرد.شعر جالبی بود و لذت بخش اما متاسفانه تلاش های شبانه روزی و عاشقانه جوانان در نمایشگاه را زیر سوال برده بود.
ذکر چند نکته تنها برای آگاهی دوستان و سایر همشهریان :
 
- این نمایشگاه نه به نام دار بود نه تکیه و نه هیچ محله ی دیگر به نام "جوشقان " بود و بس.زیرا در برنامه ریزی اولیه تا اجرای آن همه محلات جوشقان نقش داشتند نه صرفا محله ای خاص.

 - گروه اصلی برنامه ریزی و برپایی نمایشگاه ، متشکل از 8 نفر از جوانان بی ادعای جوشقانی بوده است و متاسفانه باز هم نام صحنه گردانان اصلی این حرکت بزرگ از قلم دوستان افتاد.

 - در این مدت کوتاه برپایی نمایشگاه دوست داران واقعی و دروغین جوشقان خود را نشان دادند و متاسفانه نام گروهی در لیست سیاه ثبت شد.به دوستان عزیز توصیه میکنیم از تلاش برای ورود به این لیست سیاه خودداری کنند.

 - سال 1391 است و صحبت از محله و کوچه و بالا و پایین دیگر خنده دار است!به قول یکی از دوستان، جوشقان مگر چند متر است؟ همین حرفها جوشقان را به این روز انداخته.توصیه میکنیم بیش از این به قامت شکسته جوشقانمان تبر نزنیم.

 - بیایید کمی با هم مهربان باشیم وگرنه اگر به این حرف های دارجی و جیرجی بود این نمایشگاه سر نمیگرفت.چون دیگر دوره این حرف ها گذشته....


بوی جوشقان


بر مشامم میرسد هر لحظه بوی جوشقان
این نمایشگاه زیبا باشد اکنون آبروی جوشقان

از تلاش جیرجی و دارجی شد برگزار و برقرار
نیست اینجا صحبت از کوهین و دار و تکیه ،کوی جوشقان

زحمت و سختی این جمع جوان بی ریا 
گم شده در صحبت از ،محل و کوی جوشقان

تار و پود قالی و چرخچه و دوک و گلیم
یادگاری از زنان پاکروی جوشقان

حیش و چوم و بونده و پاینه خر و تور علف
یاد رنج مرد های نیکخوی جوشقان

کرسی و مهر و محبت ،شب نشینی های گرم
میدهد پیغام عشق از خُلق و خوی جوشقان

یک نمد ،یاد شبی برفی است در روئینگ سرد
حال باشد در نگاه گرمت، "لوی" جوشقان

سفره هفت سین و عکس حیدری تزئین آن
این امیر عشق باشد  آبروی جوشقان

تکیه و دار و کوئه ،دردشت یا سرکمر
باشد اینجا حرف و نقل و گفتگوی جوشقان

این نمایشگاه دارد خاطراتی ماندگار
میکشد هر فرد را از دور سوی جوشقان

حرف بسیار است اما تا عمل راهیست سخت
مدعی یک سو و این میدان و گوی جوشقان

این همه گفتم که پاها را کنی در کفش ما!!!
شعرهایت باشد این بار قفل، روی جوشقان


محمد کریمی ( پویان )
  10 فروردین 1391   
جوشقان قالی     

شعری زیبا در وصف جوشقان - ارسالی از آقای کرمی


این شعر بسیار زیبا را آقای محمد کرمی برای ما ارسال کرده اند امیدوارم از آن لذت ببرید.




اگر جایی در آن رویای جان است 

خدا داند که آنجا جوشقان است


همان جایی که روح زندگانیست 

مکان عشق های جاودانیست


همان جایی که مهر آواز دارد 

کبوتر با کبوتر راز دارد


همان جایی که پاکی می تراود 

که آهوی محبت می خرامد


همان جایی که آید بوی سهراب

 همان جایی که آبادیست چون آب


هنوز آنجا نگاه عشق پیداست

 هنوزم بوی مهر آنجا هویداست


هنوز آنجا نمرده مهربانی 

محبت های بی منت,نهانی


هنوز آنجا ریا راهی ندارد 

دروغ و حیله آنجا جا ندارد


هنوز آنجا همه پاکند و یک رو

 همه مهمان نواز و چهره خوش رو


اگرچه گاه گاهی سرد سرداست 

ولیکن قلب و دستاشان چه گرم است


خدا گر دارد امیدی ز اینهاست 

صفایی گر بمانده از همینهاست


اگر باشد بهشتی مال اینهاست 

اگر نیکی سرشتی وصف اینهاست


((خداوندا نگهدار از زوالش)) 

خوشا آنجا و وصف شور و حالش

توصیفی از انتخابات مجلس در سال 1333 جوشقان قالی

 

 

شعر زیر برگرفته از کتاب "نغمه کوهستان" اثر سید حسن مروجی جوشقانی(شهلا) در وصف انتخابات دوره چهاردهم مجلس شورای ملی میباشد که در اردیبهشت ماه 1333 سروده شده است.

 

 

برای مشاهده متن کامل شعر  اینجا کلیک کنید:

ادامه نوشته

روبه دروازه های مشرق و نور، موجهایی پر از کبوتر بود

 


یک نفر عاشقانه می آمد، نفس کوچه ها معطر بود
روی گلدسته ها اذان می ریخت ، زائری در افق شناور بود

چند متری جلوتر آمد و بعد، رو به روی سپیده زانو زد
در مقام رضا گرفت آرام ، شاهد ایستگاه آخر شد

چشمهایش به سمت در چرخید ، با نگاه غریب گفت آقا
اشک او دانه دانه می غلطید ، صاف و ساده شبیه مرمر بود

دست و پایش هنوز می لرزید ،حس او را کسی نمی فهمید
گنبد زردو صحن گوهرشاد.، محو دارالشفای خاور بود

گفت آقا غریبه ام اینجا ، جان فرزند و مادرت زهرا
زخم انگور داشت چشمانش ، رنگ و رویش شبیه ساغر بود

از غریبی ِ ضامن آهو، بغض هفت آسمان ترک برداشت
نم نمک قطره قطره می بارید ، چهره ی آسمان مکدر بود

چشمهای زمین به سوز آمد ، پشت افلاک ،از غمش خم شد
آنچه بر روزگار آمد از ، فهم و اداراک ها فراتر بود

سالگرد شهادت آقا، پا برهنه نجیب و دریا زاد
روبه دروازه های مشرق و نور، موجهایی پر از کبوتر بود

 

***سید مهدی نژاد هاشمی***

شعر طنز - حکم مرگ خر

با سلام به بازدیدگنندگان عزیز تارنگار گل سرخ

با توجه به گرایش برخی وبلاگ ها به مقوله طنز با موضوع جوشقان و استقبال همشهریان از این حرکت ، برای اینکه ما هم از این قافله عقب نمانیم ، شعری را با عنوان < حکم مرگ خر > که مربوط به آرشیو اشعار اینجانب می باشد به همشهریان عزیز تقدیم میکنم.

هدف از این شعر تنها نشاندن خنده بر لبان همشهریان عزیز میباشد وقصد هیچ گونه توهین به شخص یا اشخاصی را نداریم.

حکم مرگ خر

 

شهردار یک خر به راهی دید و تنگش را گرفت

گفت: تنگم را بنه ، در دست گیر افسار را

 

گفت: ای خر بهر چه در شهر جولان میدهی؟

گفت: هستم تا برم  کاه و علف یا بار را

 

گفت: می باید تو را از شهر بیرونت کنم

چون که بی تو میبرم بالا کلاس کار را

 

این همه نیسان و پیکان بار، در این شهر هست

کی به تو محتاج گردد، صاحب انبار را؟

 

با صدای انکرت آزرده ای قلب مرا

کرده ای بیدار هر شب، خفته و بیمار را

 

چون تو هستی، هیچ کس در شهر فکر کار نیست

برده پایین بودنت، آمار شغل و کار را

 

نوبت سگ ها گذشت و نوبت خر ها رسید

میشود نوبت کلاغ و اسب و گاو و مار را

 

  گفت: باید خانه را خالی کنی و در روی!

وا گذاری گاله و پالان و هم افسار را

 

گفت: پشتت خم شده از بس که بردی بارها

گفت: تو پشتم شکستی ، بس کن این تکرار را

 

گفت: شهرم میشود بی بودنت خیلی قشنگ

گفت: پس باید کنی بیرون ز شهر، بسیار را

 

گفت: گر سر باز داری از خروج از جوشقان

میدهم فرمان قتل تو، جوان دار را

 

خر بگفتا لحظه ای فرصت بده، بهر سخن

تا دهم پاسخ ، دروغ و تهمت و گفتار را

 

گفت: وقتت طی شد و حکم تو اجرا می شود

بهر خود بگذار، حرف و شرح این افکار را

 

گفت: حکمم را چه کس در شهر اجرا میکند؟

گفت: آن کس که برد زین پس به جایت بار را

 

شرح مرگت را نویسم بر مزار سنگیت

تا شود عبرت ، تمام مردم هشیار را

 

محمد کریمی ( پویان )

۸/۸/۱۳۹۰

اصفهان

درد زندگی


همراز های این همه رفتن به ناکجا
در سایه بان قدم های بی صدا
این بار لحظه ای
این بار یک قدم
همگام این دقایق محکوم و مبتلا
پای کلام این از همه جدا
آرام و بی صدا بنشینند ،بنگرند


این درد زندگی است
تقدیر و سرنوشت
با دست کینه توز کلاغان بد سرشت
از هر چه خوب بود برایم بدی نوشت
سهم تمام من از این همه درخت
یک شاخه بود و بس
این بود سرنوشت
 
آن قلب های ساده ی ما را که باد برد
این روزهای تلخ
این کوچه های سرد
پاکی قلب عاشق مارا زِ یاد برد
دست نگاه ساده ی ما را زمانه چید
ای آسمان درد
ای خاک سرخ و زرد
ای شاخه های گوشه نشین در زمین سرد
شب های روشن شهر مرا که دید؟
الماس تیغ تبر ، شاخه را برید
تا ابر تیره ی ایام بد شگون
بر آسمان خانه ی ما سایه افکند
هر ساقه جوان درخت امید را
از ریشه برکند

این سرنوشت ماست
تقدیر ، زندگی
حکمت ، قضا ، قدر
مُهری به لب زدن ، مُهری به بندگی
وعده ، دروغ ، حرف
سر ها به زیر برف
حکم بَرَندگی

این اشتباه ماست که ساکت نشسته ایم
دل را به حرف هر کس و هر چیز بسته ایم
با این که از نرسیدن بریده و ،
از وعده خسته ایم
اما نه این طرف به دل ما امید داد
از دست زاهدان میکده هم دل شکسته ایم

این سرنوشت برایم چه بد نوشت
هر روز تیره تر
هر لحظه اشک داشت
در باغ قلب ما
تنها چنار کاشت!

محمد کریمی ( پویان )

۲/۸/۱۳۹۰

اصفهان

متنفر ز شعارم ،چه کنم؟

با عرض سلام خدمت همشهریان و همراهان عزیز تارنگار گل سرخ و پوزش به علت غیبت نسبتا طولانی اینجانب

علی رغم اینکه دیگر قصد سر شاخ شدن با مسئولین و پشت میز نشینان جوشقان را نداشتم اما این شعر کوتاه را به این عزیزان تقدیم میکنم تا شاید دست از این سکوت خویش بردارند.

به امید روزی که شهر ما به داشتن مسئولانی پاسخگو و خادم به خود ببالد.

 ****

فصل پاییز شد و رفت بهارم ،چه کنم؟
از غم و غصه این درد نبارم، چه کنم؟


شهر من خانه تزویر  ریاکاران است
تا ابد بند و گرفتار حصارم، چه کنم؟


ناله ام را نشنیدند و نگفتند چه گفت
که به جز شعر و قلم راه ندارم، چه کنم؟


اگر امروز ز دیروز عقب تر هستیم
شده از کار تو ویرانه دیارم، چه کنم؟


از کرامات تو در ذهن ندارم نقشی
دست بر نقطه ضعفت نگذارم، چه کنم؟


همتی کرده و شغلی به همه بخشیدی
از ازل تا به ابد من سر کارم، چه کنم؟


وعده و حرف تو و سادگی مردم ما
تا به کی کار نکرده بشمارم ،چه کنم؟


از کلام من و از تندی اشعار مرنج
اصل مطلب ;متنفر ز شعارم ،چه کنم؟

 

محمد کریمی ( پویان )

۱۰/۷/۱۳۹۰

اصفهان

آقای ضابطی , به چه می اندیشی؟

به چه می اندیشی؟

که دوباره هوس شب داری

سرمان از نرسیدن پر شد

از چه رو تب داری

که دوباره سرمان گرم شود

به دروغ و بازی

یا شود دل راضی

که دوباره غم منصب داری

که چنین بود و چنان

بر سر سفره ی کوته نظران دادی نان

تا بگویند چنین نیست عیان

قصه ی تو این نیست

قصه ات بغض شده بر دلمان

 

آهنی آوردی

دلمان آهن شد

چشممان بر راه و

دلمان خالی از اینکه برسی

خنجری برتن شد

نرسید از تو صدایی که بگویم هستی

همه هشیار شدیم

ولی انگار کنار میزت

خفته ای یا مستی

 

چه گلی بر سر این شهر زدی

که بدانم بودی

چهار سال آسودی

نه به فکر مردم

نه به فکر دل آشفته ی ما

به چه فکری بودی؟

 

تو اگر در خوابی

یا اگر می خواهی

با دروغ و نیرنگ

فکر کوته نظران را بخری

جیبشان پر شود و

دلشان را به هوای دل خود

با فسونت ببری

حرف ما از دل این مردم درد آئین است

حرف ما حرف غمیست

که به دل چنگ زده

آهنی که گم شد

در خیال من و ما

زیر رگبار غمم زنگ زده

وعده های پوچی

که خیال است و همه

حرف تو لنگ زده

 

شب غفلت طی شد

روز بر می آید

که نه آهن نه کباب

نه دروغ و نه سراب

چاره ی کار تو نیست

طاقت درد ندارد دل ما

صبر سر می آید

و کسی فکر تو نیست

که میایی یا نه؟

کز نماینده ی ما باز خبر می آید؟

نه دگر دیر شده

چشم ها بیدار است

باز هم مرد خطر می آید

 

به چه می اندیشی؟

وقت اندیشه گذشت

وعده ات کینه شد و

بر دل شهر نشست

پرده ها رفت کنار

پتروشیمی , آهن

مرکز درمانی

یا سفر تا مجلس

همه این ها بازیست

گفتن از غم کافیست

برو این خاک اهورایی را

به خودش وابگذار

دست بردار از حرف

چهار سالت طی شد

روز ها را بشمار

 

وعده ها را کم کن

ما همینیم بدان

ما نه ماهی گیریم

که از این آب گل آلود شکاری ببریم

و صلاح خود را

با فروش این خاک

رای مردم بخریم

و نه با شب نامه

همچو بزدل صفتان

از پس پرده ی ترس

به هیاهو نگریم

 

به چه می اندیشی؟

روز ها را بشمار

 محمد کریمی ( پویان )

اصفهان

۱۰/۳/۱۳۹۰

دلم تنگ است

دلم تنگ است
اينجا آسمان انگار صد رنگ است
صداي ناله و فرياد مي آيد
ولي فرياد هم ننگ است
وقتي چشم طماعان براي گنجهاي خاك من تنگ است
دلم ميترسد از رفتن
نمي دانم چرا هر لحظه ميلرزد
و از سوز صداي كوچه ميترسد

دلم تنگ است
نمي داند زمان صلح يا جنگ است
ولي انگار جنگي نيست
چرا كه كوچه غرق رقص و آهنگ است
يكي در خواب مي رقصد
يكي بي تاب مي خواند
يكي هم خانه با سنگ است

جوانان كنج ميخانه
زنان در خانه محبوسند
كلاغان شعر مي خوانند
مثال زنگ ناقوسند
به جاي چهچه بلبل
صداي عوعو سگ پر شده در شهر
و ميش و گرگ همراهند

دلم تنگ است
مجازات تمام شعر من ترسيم بر سنگ است
تمام كوچه خوابيده
كسي در فكر گنج و سنگ قبر و كوزه نيست
دليل ترس دل ها چيست؟
تمام كوچه در خواب است
ولي داروغه بيدارست
و از دزدان گردن كش
كه خواب از خلق ميگيرند
شديد و سخت بيزارست

دلم تنگ است از مردم
كه وقت خواب آرامند
و در بيداري همچون گرگ
به جان هم طمع دارند
سلامت را نمي خواهند
مگر مسجد نشين باشي
و با اهل خرد ورزي
و نيك انديش و نيك آيين
رقيب و پر ز كين باشي

دلم تنگ است
از شهرم
كه با خود نيز در جنگ است
نزن فرياد اي شب رو
كه سوراخ دعا تنگ است
و فرياد سكوت تو
ميان عوعو اين جمع
براي كوچه بي رنگ است
نماندن بهتر از ماندن
در اين شهر پر از كينه
امان از قلب بيدارم
كه پاي رفتنش لنگ است

دلم تنگ است
تا كي حكم ما ديوانگان شلاق يا سنگ است
پس اين جمع خرابان چه؟
جمع دزدان،خائنان ،زاهد نمايان
براي حكم اينها پاي دين
يا قاضي آيين ما لنگ است؟

دلم تنگ است از مردان
كه از ترس سخن گفتن
مثال موش در پيكار با شيرند
گروهي زنده ي مرده
و جمعي تا ابد سيرند
همان هايي كه تا ديروز،چوپان سگان بودند
و يا دزد شبان بودند

چه تكراريست اين شعرم
دل ابيات هم تنگ است
مگر در خواب خود بيند
كه كوچه غرق آهنگ است
در اينجا عشق بي معني ست
تمام قلب ها سنگ است
سخن كوتاه بايد كرد
كه شايد بعد از اين شعرم
به جاي حرف و پاسخ ها
شروع تازه ي جنگ است
و با اين حال ميگويم
دل ديوانه ام تنگ است

محمد کریمی - پویان

۱۲/۲/۱۳۹۰

و چقدر مظلوم بودی و علی از تو هم، مظلوم‏تر

گل سرخ جوشقان قالی

و چقدر مظلوم بودی و علی از تو هم، مظلوم‏تر.
و آن‏گاه که پدر، در بسترِ ارتحال افتاد، قلبت شکست.
هیچ‏وقت، تو را چنین غمگین ندیده بودم.
پدر که گریه‏هایت را دید، در آغوشت کشید؛ هر چند خود نیز می‏گریست! راستی! نگفتی پدر، برایت چه گفت؟
چه زود او را فراموش کردند و حرف‏هایش را! چه زود، تو را خشمگین کردند و خدا را.
آمده بودند تا علی را بِبَرند. یادت می‏آید؟ هر چند، به یاد آوردنش نیز قلبم را می‏آزارد. هر چند، هیچ‏کس نمی‏خواهد تو را به یاد بیاوَرَد، اما من شهادت می‏دهم خونِ تو را و کودک نیامده‏ات را و «فضه» نیز با من همزبانی خواهد کرد آغوشِ گرم و خونینت را.
تمامِ مظلومیت، در چشم‏های علی علیه‏السلام جمع شده بود و ریسمان، فریاد را در گلویش می‏شکست.
دیگر وقتِ نشستن نبود. انگار پیامبر بود که برخاست و از پسِ پرده ـ در مسجد مدینه ـ سخن گفت؛ برآشفت و تو ـ دیگر ـ هیچ نگفتی؛ هر چند کودکانت را در برابر دیدگان اشکبارِ علی علیه‏السلام در آغوش گرفتی؛ هر چند علی علیه‏السلام ۳۰ سال، تنها شد؛ هر چند...

 

ای دل مددی که بی امان گریه کنیم                        چون ابر بهار و آسمان گریه کنیم

امروز که روز رفتن فاطمه است                            با مهدی صاحب الزمان گریه کنیم

یا فاطمه بگذار که با این همه غم                          از بحر شهادت شما گریه کنیم


 

وبلاگ گل سرخ ايام شهادت بانوي دو عالم ،مادر همه خوبي ها و يگانه دختر خاتم خوبان را به عموم شيعيان راهش تسليت و تعزيت عرض مينمايد

ميسازمت اي جوشقانم با گل سرخ

ما را ببخش اما به راهت باز گشتيم
ما بچه هاي اين زمين و خاك و دشتيم

ما در صف بيداريت هشيار هستيم
در راه آبادانيت غمخوار هستيم

تا آخر اين قصه از يادت نكاهيم
پر شور و لبريز از غم و اندوه و آهيم

هر چند ما را در رهت مأيوس كردند
در بند حرف تندشان محبوس كردند

ما آمديم اما نه با صد تير و خنجر
با حرف و نقد و چاره و انديشه در سر

تا فكرمان از منفعت ها دور باشد
تا چشم بدخواهان خاكت كور باشد

نه با كسي در جبهه ي پيكار هستيم
با عاشقان جوشقان همكار هستيم

تا از تمام حرفها جز حق نگوييم
جز شاهراه سرفرازي ها نجوييم
 
كوته نينديشيم و كوتاهي نورزيم
با حرف هاي تند بدخواهان نلرزيم

هر انتقادي را به گوش جان پذيريم
از هرچه مي بينيم هم اندرز گيريم

ما آمديم اما همه يك حرف داريم
در راه بيداري اين خاك و دياريم

تا شهر ما هم واقعأ يك شهر باشد
تا شهره ي دنيا و قرن و دهر باشد

در شهر ما هم اشتغال ايجاد گردد
رونق بگيرد جوشقان آباد گردد

تا مردم ما هم به شهر خود بنازند
با دست خود ديوار بيداري بسازند

گل هاي سرخ جوشقان از خاك رستند
با اين زمين آسماني عهد بستند

تنها براي جوشقان و جوشقاني
تنها براي اين بهشت جاوداني

هم ناله با هر عاشق و دلسوز اين خاك
هم غصه با چشمان از درد تو نمناك

گل هاي سرخ جوشقان يعني شنيدن
با دست هاي هم به پيروزي رسيدن

با گام هاي استوار و با صلابت
در راه هاي افتخارت تا نهايت